خشونت

خشونت ، عملی از نیروی جسمی است که باعث ایجاد آسیب می شود. آسیب های ناشی از خشونت ممکن است جسمی ، روانی یا هر دو باشد. خشونت ممکن است از پرخاشگری ، یک نوع کلی رفتار خصمانه که ممکن است از نظر جسمی ، کلامی یا منفعل باشد ، تمایز یابد.

خشونت نوع نسبتاً متداولی از رفتار انسان است که در سراسر جهان رخ می دهد. افراد در هر سنی ممکن است خشونت آمیز باشند ، اگرچه نوجوانان بزرگتر و بزرگسالان جوان به احتمال زیاد درگیر رفتارهای خشونت آمیز هستند. خشونت اثرات منفی زیادی را برای کسانی که شاهد آن هستند یا تجربه می کنند ، به ویژه دارد و کودکان به ویژه در معرض آسیب آن هستند. خوشبختانه برنامه های مختلفی در جلوگیری و کاهش خشونت موفق بوده اند.

انواع خشونت

خشونت را می توان به چند روش طبقه بندی کرد. جرایم خشونت آمیز به طور معمول بر اساس ماهیت رفتار به چهار دسته اصلی تقسیم می شوند: قتل (قتل یک انسان توسط شخص دیگر ، گاهی به دلایل قانونی قابل توجیه) ، ضرب و شتم (حمله جسمی به شخص دیگری با هدف ایجاد آسیب). سرقت (به اجبار گرفتن چیزی از شخص دیگر) و تجاوز جنسی (رابطه جنسی اجباری با شخص دیگر). اشکال دیگر خشونت با این دسته ها همپوشانی دارند ، مانند سوءاستفاده جنسی کودک (انجام اعمال جنسی با کودک) و خشونت خانگی (رفتارهای خشونت آمیز بین بستگان ، معمولاً همسر).

خشونت را نیز می توان با توجه به انگیزه آن دسته بندی کرد. خشونت واکنشی یا عاطفی معمولاً شامل عصبانیت است - تمایل خصمانه به صدمه زدن به کسی - که در پاسخ به یک تحریک درک شده بوجود می آید. خشونت محرکانه یا ابزاری بیشتر محاسبه می شود و غالباً به انتظار پاداش انجام می شود. روانشناس آمریکایی ، کنت داگ دریافت که این دو نوع خشونت شامل حالات فیزیولوژیکی مجزایی است: شخصی که درگیر خشونت واکنشی می شود ، برانگیختگی سیستم عصبی خودمختار را افزایش می دهد (یعنی افزایش ضربان قلب و تنفس ، تعریق) ، در حالی که شخصی مرتکب یک عمل پرخاشگری فعال می شود. تحریک خودمختار کم را تجربه می کند.

علل خشونت

نکته ای که به نظر می رسد همه محققان در مورد آن توافق دارند این است که خشونت چند وجهی است ، به این معنی که هیچ عامل منفردی مسئول رفتار خشونت آمیز نیست. درعوض ، خشونت ناشی از ترکیبی از عوامل ، از جمله کسانی است که در محیط اجتماعی یا فرهنگی فرد خشونت آمیز و کسانی که نماینده نیروهای موقعیتی فوری هستند ، ناشی می شود. محققان عوامل متعددی را در یک فرد مورد بررسی قرار داده اند که ممکن است در بروز خشونت نقش داشته باشد ، از جمله آن استعداد ژنتیکی ، ناهنجاری های عصبی شیمیایی (به عنوان مثال ، تستوسترون بالا) ، خصوصیات شخصیتی (مثلاً عدم همدلی برای دیگران) ، نقص پردازش اطلاعات (مانند گرایش به اقدامات دیگران را خصمانه بدانید) و تجربه سوء استفاده یا غفلت در کودکی.

اثرات خشونت

صرف نظر از علت آن ، خشونت بر كسانی كه آن را تجربه می كنند یا شاهد آن است ، تأثیر منفی دارد. خشونت می تواند باعث آسیب جسمی و همچنین آسیب روانی شود. چندین اختلال روانی ، از جمله اختلال استرس پس از سانحه ، اختلال هویت جدا کننده و اختلال شخصیت مرزی ، با تجربه یا شاهد خشونت همراه است. علائم روانشناختی دیگر ، مانند افسردگی ، اضطراب و نوسانات خلقی (نگاه کنید به اختلال دو قطبی) در قربانیان خشونت رایج است.

به نظر می رسد کودکان به ویژه در مقابل اثرات منفی خشونت حساس هستند. افرادی که خشونت را تجربه می کنند یا شاهد آن هستند ، ممکن است مشکلات مختلفی از جمله اضطراب ، افسردگی ، ناامنی ، عصبانیت ، مدیریت ضعف عصبانیت ، مهارت های ضعیف اجتماعی ، دروغ گفتن آسیب شناسی ، رفتارهای دستکاری کننده ، انگیزش و عدم همدلی ایجاد کنند. همانطور که نمونه های این چنین نشان می دهند ، برخی از کودکان ممکن است به خشونت از راه های "درونی کردن" ، مانند ایجاد احساس عدم امنیت ، اضطراب و افسردگی ، واکنش نشان دهند ، در حالی که برخی دیگر ممکن است به روشهای "بیرونی سازی" ، مانند احساس عصبانیت و رفتار در یک ضد اجتماعی واکنش نشان دهند. شیوه. اگرچه برخی از اثرات خشونت ممکن است در دوران کودکی بروز کند ، برخی دیگر ممکن است تا بزرگسالی ظاهر نشوند. به عنوان مثال ، دختران مورد آزار و اذیت نسبت به دختران غیرمجاز نسبت به بزرگسالان احتمال ابتلا به سوء مصرف مواد را دارند.

نمایش این کد فقط در ادامه مطلب برای قرار کد مورد نظر به ویرایش قالب مراجعه کنید